Memoires van een Sparks

We hadden een reisje van de Oslo fjord, naar IJsland, Reykjavik.
Daar was ik nog nooit geweest, dus dat zou wel interessant worden.
We maakten al plannen wat we allemaal wilden bezoeken, zoals de geisers en misschien een werkende vulkaan.
Voor vertrek het weerbericht genomen, en dat zag er niet al te best uit.
Voor alle noordelijk gelegen gebieden zoals Viking, Forties, Fair Isle en Faroes gaf de voorspelling Northwesterly winds, severe gale 9, occasionaly storm 10 and rough to very rough seas.

De reis zou normaal gesproken een dag of 4 moeten duren, maar met deze wind en zee zou het wel wat langzamer gaan.
Zolang we nog een beetje achter de Noorse kust voeren, viel het allemaal nog wel mee, maar zodra we onder de kust uitkwamen begon het stampen en paaltjes pikken.
De snelheid werd teruggebracht van zo´n twaalf mijl naar halve kracht en we maakten nog maar 4 a 5 mijl per uur.

Zo stampten we een aantal dagen tegen de storm in, en de ene na de andere depressie trok over ons heen, elke dag moest ik een nieuwe ETA opgeven dat het weer een dag later zou worden. Het weerbericht bleef alle dagen hetzelfde, maar elke dag met een nieuwe depressie in aankomst. We kwamen langs één van de eilandjes van de Orkneys, dat eilandje heb ik vanaf acht uur ´s morgens tot ´s middags laat gezien. Er waren wachten waar we gemiddeld minder dan 4 zeemijl maakten, dan kun je er wel vanuit gaan dat het buiten slecht weer was.
Al dat gestamp en geslinger was zeer vermoeiend, en echt slapen doe je dan ook niet. Het eten beperkte zich tot wat de kok op het fornuis kon vastbinden, en in zijn pannen kon houden. Zelfs koffiezetten was een hele opgave. Intussen had ik al regelmatig contact gehad met Reykjavik Radio om elke keer onze nieuw ETA  door te geven.
Na de 7e depressie, was het echter gedaan met de stormkracht, en verminderde de wind naar een lekkere windkracht 8, wat een hele verademing was.

Ik bemerkte aan het morse seinschrift dat het elke keer dezelfde operator was, en na een paar dagen wisselden we wat persoonlijke gegevens uit.
Ik kwam te weten dat hij Steini heette, en dat deed bij mij een lichtje branden. Ik had ooit thuis een radio-station gewerkt op IJsland (als radio-amateur) en die operator heette ook Steini.

Ik vroeg hem of hij de operator kende van TF3SZ ? waar hij een bevestigend antwoord op gaf, en zelfs meer dan dat, hij zei TF3sz, dat ben ik.
Leuk, ik zei hem dat hij dan maar eens aan boord moest komen, zodra we binnen zouden liggen, wat hij beloofde om te doen.

Zodra we Reykjavik binnen liepen, en ingeklaard waren, kwam Steini aan boord. We maakten wat foto´s, we praatten wat, en ik liet hem het radio-station zien. Hij nam me mee de wal op, om het kuststation te laten zien. Eenmaal aangekomen, zag ik dat ze er ook de luchtverkeersleiding deden voor polaire vluchten.
Hun controle gebied was zeer groot en strekte zich uit van Schotland, tot aan Groenland en de Noordpool, indrukwekkend. Later nam Steini me nog mee, en liet me e.e.a. van Reykjavik zien. Behalve de kleurrijke daken, kan ik me er niet zoveel meer van herinneren. De geisers, en de vulkaan heb ik dus niet gezien.

Wel kregen we zeer lekkere heilbot aan boord, zo groot als een flinke tafel, en met een gewicht van zo´n 40 á 50 kilo.