Memoires van een Sparks

Als we met de Coral Rubrum de haven van Annaba binnen lopen, zien we een viertal kleine marineschepen liggen. De loods zegt om geen foto´s te maken. Annaba is een redelijke grote havenstad, met nadrukkelijke Franse invloed. Ook is de stad ooit een Romeinse vesting geweest (Hipo Regius). Maar het is te merken dat na de verzelfstandiging, de stad en het land grote moeite heeft om de economie draaiend te houden, veel pakhuizen, fabrieken en kantoren zijn gesloten, of zelfs verlaten. De plantages rond de stad liggen er ook slecht bij. Er rijden voornamelijk oude Franse auto´s rond, en als je al een nieuwere auto ziet is het een Lada. We krijgen te horen dat we hier zeker een aantal dagen zullen blijven liggen, omdat de productie in de chemische fabriek stil ligt. Als ik me goed herinner moeten we fosforzuur laden.

De eerste dagen gaan we op pad in het oude centrum en bezoeken de diverse Souk´s. Ik heb nu wel genoeg houten kamelen, tapijtjes en andere souvenirs. Als je over die markten loopt, valt het me altijd op hoe slecht de locale higiëne is, en ik vraag me dan ook af, of ze hier niet ziek worden na het eten van bedorven vlees en ander bedorven voedsel. Op de overdekte markt hangt het vlees gewoon onbeschermt aan haken in de openlucht en zitten er honderden vliegen op.

Ook bezoeken we de oude Romeinse ruïnes “Hipo Regius”, maar zien dat de huidige overheid er weinig aan doet om deze te behouden. Onze gids een berber, zegt dat de Islamitische georiënteerde regering geen geld stopt in archeologische plaatsen. Zo zijn er een aantal oude mozaïeken, welke niet gerestaureerd worden, en gewoon dicht-gesmeerd zijn met cement.

Na een aantal dagen ´sight-seeing´, willen we wel een keer ´s avonds op pad, we hebben gehoord dat er één of twee hotels zijn die aan buitenlanders alcohol schenken, dus daar willen we wat meer van weten. Ik ga op pad met de 3^de WTK, een lange blonde gast. De taxi-chauffeur brengt ons eerst naar een soort bordeel, waar we helemaal niet naar toe willen. Het ziet er smerig en goor uit, en we maken hem duidelijk dat we naar een van de betere hotels in de stad willen om wat te drinken.

Uiteindelijk komen we in een redelijk chique hotel met een bar, maar we krijgen niks geserveerd, omdat we geen gast in het hotel zijn. Nu komen we aan de praat met een wat oudere man, die ietwat engels spreekt, en ons wel mee wil nemen naar een plaats waar hij zegt dat er bier en zelfs whiskey geschonken wordt. Hij is, denk ik, een of andere autoriteit, want iedereen behandeld hem met ontzag. Ook heeft hij een privé-chauffeur. Ik zeg tegen de 3^de WTK dat ik het niet helemaal vertrouw, en hij zijn ogen en oren goed open moet houden. De man is mij iets te vriendelijk. We komen bij een soort park, en gaan een groot huis binnen, waar we dan eindelijk wat bier te drinken krijgen, en ook een fles whiskey op tafel komt. Ik hou (dan nog niet) van whiskey, en ik wil ook enigzins bij mijn positieven blijven.Het gesprek  gaat wat op en neer, en ik bemerk dat hij vaak naar mijn collega zit te staren. Ik vraag hem terloops hoe mannen daar aan een vrouw komen, want alles wordt daar geregeld door mannen en vrouwen mag je niet zomaar aanspreken. Hij zegt dat huwelijken tussen families geregeld worden, en als een man een vrouw wil huwen, een flinke som geld aan de familie van de vrouw moet schenken. Ik vraag hem of mannen voor het huwelijk geen sex hebben, jawel zegt hij, maar geeft niet zoveel uitleg. Hij zegt dat hij voor ons wel een vrouw kan versieren, en we dagen hem uit, dat we hem niet geloven.

We gaan weer op pad in zijn auto, en we rijden terug naar het centrum, waar hij bij een ander huis de auto laat stoppen, en twee redelijk fraaie dames in laat stappen. Het is hier altijd moeilijk de vrouwen op hun schoonheid in te schatten, want ze hebben over het algemeen verhullende kleding aan, zodat je maar moet gissen wat er onder zit. We rijden weer wat rond, en de auto stopt in een van de buitenwijken bij een soort boerderij met diverse stallen en schuren. Hij zegt dat we onze behoefte daar maar moeten doen ! Het is mij allemaal een beetje te primitief, en ik sla het aanbod af. Op deze wijze hoeft het voor mij niet. Enfin, na een tijdje vertrekken we weer met de auto, de dames worden weer uitgeladen, en wij gaan weer terug naar het huis bij het park. We gaan, op aandringen van onze ´weldoener´, het park in, en nu komt de aap uit de mouw. Hij zegt ons een plezierige avond te hebben willen bezorgen, en dat het nu ´pay-back time´ is. Hij wil sex met de 3^de WTK. Ik zeg hem dat wij hetero zijn ingesteld en er geen homofiele relaties op nahouden, maar hij blijft aandringen, en zegt dat hij verliefd is op mijn collega. Mijn collega is het al snel beu, en geeft die vent een paar flinke en rake klappen op zijn hoofd en geeft hem een flinke rotschop, zodat hij jammerend op de grond valt. We maken ons zo snel mogelijk uit de voeten, zonder al teveel op te vallen, en zien zo snel mogelijk weer aan boord te komen, waar we nog een paar potten bier drinken op de goede afloop. Na dit avontuur gaan we ´s avonds niet meer op stap.

We gaan nog een keer naar het strand, waar we alleen maar mannen zien, en na snel een verfrissende duik genomen te hebben, we weer snel terug aan boord gaan. Nog één keer gaan we met meerdere collega´s de wal op, het is warm en we willen een ijsje eten. Nu zien we in de hoofdstraat een aantal buitenlanders op een terras zitten, met schaaltjes ijs voor zich. We gaan ook op het terrras zitten en maken de garçon duidelijk dat we ook ijs willen. Even later komt hij met diverse schaaltjes ijs en zet ze bij ons op tafel, maar de lepeltjes onbreken. We roepen de garçon terug en maken hem duidelijik dat hij de lepeltjes vergeten is. Hij loopt naar het tafeltje van de andere buitenlanders die al klaar zijn met hun ijsje, pakt de lepeltjes uit hun bakjes, en zonder die schoon te maken, prikt hij de lepeltjes in ons ijs. Nou ja, mijn appetijt was in een keer over.

©2009 Dick Bal

Brazilie