Introductie:
Op de “Coral Rubrum”, een chemicaliën-tanker met roestvrijstalen tanks, vervoerden we diverse soorten lading. zoals Fosforzuur, benzeen, en andere vloeibare chemicaliën, maar ook wel eens vegetale olie, of andere ´schone´ producten. Fosforzuur was vaak verontreinigd met grote hoeveelheden gips, wat de gewoonte had om zich tegen de wand en op de bodem van de roestvrijstalen tanks af te zetten. Na het lossen moesten die tanks gespoeld worden, wat vaak met zeewater gedaan werd (en overboord gepompt), en daarna gespoeld werden met zoet (drink) water. De lading-pompen in die tanks waren hydraulisch, omdat elektrische pompen verboden waren voor ontvlambare ladingen zoals benzeen. Nu werd het onderhoud aan die pompen door de WTK´s gedaan, die er voor moesten zorgen dat de tank zo schoon mogelijk bleef voor de nieuwe lading.
Anekdote:
Een van de WTK´s, was bezig in een van de ladingstanks om één van de hydraulische pompen te reviseren, Hij had een olieman bij zich, en het benodigde gereedschap voor de klus. Nu hadden wij altijd Indonesiërs aan boord als bemanning zoals de bootsman, matrozen en olielui. Ik kon het altijd goed vinden met die Indonesiërs, en was dan ook vaak te vinden in hun messroom, voor een partijtje tafel-voetbal of voor het proeven van hun gerechten. Ik kon ze na een aantal reizen dan ook redelijk goed verstaan, en kon ze voor simpele zaken in hun eigen taal (Behasa Indonesia) aanspreken. Zo niet onze WTK, hij sprak ze altijd aan in het Engels. Nu heeft het ´Behasa Indonesia´ veel woorden vanuit het Nederlands en Portugees overgenomen, vanwege de langdurige koloniale overheersing neem ik aan.
Onze WTK vroeg aan de olieman, ´Please, get me a bucket´, omdat hij wat hydraulische olie moest opvangen wat uit de pomp zou lopen, en hij de tank niet wou bevuilen. De olieman zei, ‘YES, CHIEP’ (ja chef) maar bleef gewoon staan. Dus een paar momenten later, vraagt de WTK nogmaals ´Please, get me a bucket, Hassan´ en weer krijgt hij hetzelfde antwoord ´YES, CHIEP´. Nu hebben veel Aziatische volken, de gewoonte om een hogere in rang of stand altijd gelijk te geven, en nooit tegen te spreken. De olieman had niet begrepen wat ´a bucket´ was, maar had niet de moed dat toe te geven en om nadere uitleg te vragen. Na nog een paar keer gevraagd te hebben werd de WTK zo pissig, dat hij in het Nederlands zei, ‘Haal G.V.D. een emmer’, de olieman begreep dit wel, en zei; ‘AAHHH een ember’ en besteeg de lange trap om een emmer te gaan halen.
Moraal van het verhaal ´Ember´ is het Indonesische woord voor ´Emmer´. Had de WTK nu gewoon Nederlands gesproken, had hij zich niet hoeven opwinden, en zeker niet zolang hoeven wachten op zijn emmer.
Memoires van een Sparks 
Plaats een reactie