Aan boord hadden we meestal een Nederlandse kok, en dat zijn meestal nogal typische figuren, ik heb ex-mariniers, ex-bouwvakkers, deserteurs uit het vreemdelingen-legioen, ex-boksers e.d. meegemaakt. Ook zaten er nette en brave burgers tussen, maar die waren dan meestal de uitzondering welke de regel bevestigd. Er zaten zelfs koks tussen die niet konden koken, maar zolang ze het voedingscijfer laag hielden, door de Kapitein geaccepteerd werden. Één van de koks die ik ook op andere reizen meegemaakt had, vloog altijd in zijn verlof naar de Filipijnen, waar hij een of meerdere vrouwen onderhield. Hij heette Jan, en dronk nogal stevig, en vrijwel iedere avond na zijn werkzaamheden te hebben afgerond kon je hem wel ergens vinden met een grote pot bier voor zich. Nu dronk hij zoveel dat het nogal in de papieren liep, en sommige Kapiteins hem een bier quotum hadden opgelegd van niet meer dan 5 dozen bier per week ( = 120 flessen bier!). Als hij door zijn quotum zat of geen geld meer had om zijn voorraad aan te vullen, probeerde hij bij een van de officieren in de hut bier te bemachtigen. Zo was hij ook op een avond in mijn hut terecht gekomen en had aan zijn houding te zien al flink wat op. Ik zei dat hij één biertje kon krijgen en dat hij daarna op moest rotten, want ik wou op tijd naar bed. Het werden er toch een paar meer, en na een halfuur en vijf potten bier verder zei ik tegen hem dat hij mijn hut uit moest. Hij zei tegen mij, hee Sparks, ik moet effe naar de WC, en waggelt mijn douche/toiletruimte in. Enkele momenten later hoor ik hem overgeven, en ik hoop in gedachten dat hij het netjes in de wc-pot doet en niet op de vloer van mijn toiletruimte, want het is al laat en de Indonesische bediende is niet meer beschikbaar en ik zal dan zelf zijn troep op moeten ruimen. Ik ga ook de douche/toilet ruimte in om poolshoogte te nemen, gelukkig hangt hij met zijn hoofd boven de wc-pot. Maar de wc-bril was door de deining teruggevallen over zijn hoofd en dikke nek. Hij was al zo dronken dat hij dat niet in de gaten had, en elke keer dat wanneer hij zich probeerde op te richten, de wc-bril hem dit belemmerde. Het was een zeer komisch gezicht en heb er spijt van dat ik daar geen foto van gemaakt heb. Enfin, na een aantal mislukte pogingen heb ik hem geholpen door de wc-bril omhoog te zetten, en werk ik Jan de kok mijn hut uit. En neem mezelf voor, hem voorlopig niet meer in mijn hut uit te nodigen.
©2009 Dick Bal
Brazilië
Memoires van een Sparks 
Plaats een reactie